Als echte Wetterse was ze bijzonder gefascineerd door de rol van Arsène Goedertier in deze zaak. Ze heeft nog veel personen uit die tijd gekend – zelfs Goedertier herinnerde ze zich nog, ze was vijf toen hij stierf – en was daardoor een dankbare bron voor veel speurders vandaag. Ze wachtte niet tot men bij haar aanklopte. Eind 2003 begon ze een eigen website, waarop ze zelfs een 261 bladzijden tellend boek publiceerde.
Voor mijn boek heb ik haar tweemaal uitvoerig geïnterviewd, in 2002 en 2003, en ook nadien ben ik nog enkele keren bij haar langs geweest. Ik herinner mij haar als een bijzonder gedreven speurder. Ze had haar theorieën en daar kon je haar niet meer van af brengen. Ze verdedigde haar verhaal met zoveel verve – voor een straffe uitspraak was je bij haar altijd aan het goede adres – dat je met plezier met haar van mening kon verschillen.
Volgens Maria zat De Rechtvaardige Rechters eerst in de Sint-Gertrudiskerk verborgen, waar Goedertier koster was geweest, en verhuisde het paneel nadien naar de graanaanzuiginstallatie van Molens Buysse in Wetteren, waar de zaakvoerder, burgemeester Duchâteau, het paneel later vond.
Dat Sint-Baafs in 1945 een kopie van Jef Van der Veken in het Lam Gods plaatste, daar gelooft ze niets van. Bij haar veelvuldige bezoeken aan Het Lam Gods vond ze nooit het portret van Leopold III dat de kopiist als herkenningsteken had geschilderd. In 1995 zag ze Leopold III ineens wel.
"Ik ben er daarom zeker van dat ik twee verschillende panelen van De Rechtvaardige Rechters heb gezien: in 1995 zat de kopie er zeker en vast in en was er die opening tussen paneel en kader, al de bezoeken ervoor was die spleet er nooit", vertelde ze me in een van de interviews. "Op die kopie heb ik dus in ’95 ook zeer duidelijk het gezicht van Leopold gezien, terwijl al de jaren daarvoor ik er verschillende keren tevergeefs heb naar gezocht.”
Merci, Maria.
1 opmerking:
Ter nagedachtenis van Maria de Roo: www.rrresearch.nl
Een reactie posten