Wat verraden de brieven van D.U.A.? (3) – Een enorm risico

De brieven van de mysterieuze D.U.A., wellicht Arsène Goedertier, behoren tot de weinige betrouwbare getuigenissen in deze zaak. Maar verraden ze ook iets over de afperser? Met de derde brief neemt D.U.A. een enorm risico.

Monseigneur,

Wij hebben kennis genomen van uw antwoord in de krant van 25 mei en nemen goed nota van uw verplichtingen. Kom ze nauwgezet na en wij zullen de onze nakomen.

Gelieve hierbij ingesloten het ontvangstbewijs te vinden van het depot van de Sint-Jan, waar het tot uw beschikking blijft.

Binnen drie dagen zullen wij u het adres geven van de persoon waaraan u het pakje dat onze commissie bevat, zult moeten overhandigen, overeenkomstig met onze vorige aanwijzingen.

Gelieve het nodige te doen opdat het verzegelde pakje onmiddellijk aan de aangeduide persoon wordt overgebracht.

Vanaf het moment dat wij de biljetten zullen hebben gewisseld, zullen wij u aanduiden waar u de R.R. zult vinden en de zaak zal gesloten zijn.

Om alle moeilijkheden te vermijden verplichten wij u het stilzwijgen te bewaren over de teruggave van de S.J.

Gelieve, Monseigneur, de verzekering van onze bijzondere hoogachting te aanvaarden.

D.U.A.

Eindelijk komt er schot in de zaak. In La Dernière Heure van 25 en 26 mei liet het gerecht, dat zich als de bisschop voordeed, weten akkoord te gaan met de voorwaarden van D.U.A. Drie dagen later, op 28 mei, toch al ruim anderhalve maand na de diefstal, wordt in Brussel het antwoord van D.U.A. afgestempeld.

Dat dit opnieuw in Brussel gebeurt, is geen toeval, blijkt uit de inhoud van de envelop. Bij de brief zit een biljet van het bagagedepot van het Noordstation in Brussel. Daar zal de bisschop het paneel Johannes de Doper vinden. Het biljet dateert eveneens van 28 mei. Volgens de stempel heeft iemand daar die dag om 8 uur 's morgens een pak afgegeven.

D.U.A. neemt hier een enorm risico door de brief zo kort nadien te versturen. Meteen na ontvangst van de brief kan men het stationspersoneel namelijk vragen hoe de persoon eruit zag die het pak heeft afgegeven. Ofwel is D.U.A. zich niet van dit risico bewust en dan is hij naïef. Ofwel is hij er zich wel van bewust, en dan kan dit drie zaken betekenen. Eén, D.U.A. is bereid het risico te nemen, hij gelooft in zijn kansen. Twee, D.U.A. heeft er op de een of andere manier voor gezorgd dat een eventuele herkenning door het stationspersoneel niet naar hem leidt. Of drie, D.U.A. vertrouwt op het woord van de bisschop en gaat ervan uit dat alle opsporingen gestaakt zijn – wat ook als naïviteit kan worden bestempeld.

Dat er schot in de zaak komt, blijkt ook uit de lengte van de derde brief: nauwelijks acht zinnen. Wat een contrast met de eerste twee brieven, waar soms meer een redenaar dan een afperser aan het woord was. D.U.A. heeft het akkoord van de bisschop op zak en vindt het niet meer nodig om met behulp van gezwollen frasen op Coppieters in te praten.

D.U.A. lijkt zelfs zo overtuigd van de medewerking van de bisschop dat hij alle dreigementen achterwege laat. Geen spoor meer van de "automatische vernietiging" bij een weigering, van de "afgesneden stukken" van Johannes de Doper, van het met de dag groeiende gevaar op "beschadiging", van de "verschrikkelijke mogelijkheden" die zich aandienen omdat slechts één persoon weet waar De Rechtvaardige Rechters zich bevindt, van de mensenlevens die in gevaar komen als iets uitlekt over de onderhandelingen. We zagen in de tweede brief al dat D.U.A. niet echt lijkt te durven en hooguit fluwelen duimschroeven bovenhaalt, hier zijn de duimschroeven helemaal verdwenen en blijft alleen het fluweel nog over.

Alleen in de tweede zin verwijst D.U.A. heel even naar die dreigementen, maar zeer onrechtstreeks: kom uw verplichtingen na en wij zullen de onze nakomen. Op het eind wijst hij de bisschop nog even op de "verplichting" om de onderhandelingen geheim te houden maar dat is alleen maar "om alle moeilijkheden te vermijden" – in de vorige brief hingen er nog mensenlevens van af als iets uitlekte!

Zonder al die dreigementen valt het commerciële taalgebruik die we in de vorige brieven al zagen, des te meer op: beide partijen moeten hun verplichtingen nakomen, Johannes de Doper komt in het Noordstation "ter beschikking" van de bisschop (net zoals D.U.A. in de eerste brief de twee gestolen panelen "ter beschikking" had), het losgeld wordt andermaal verbloemd tot "commissie", en na teruggave van De Rechtvaardige Rechters zal "de zaak gesloten zijn".

Zakelijkheid, efficiëntie troef in deze brief. Alleen lijkt het dan vreemd dat D.U.A. nog niet meteen het adres van tussenpersoon noemt. Weer een tussenstap. Het getuigt opnieuw niet van een stevige organisatie.

De derde brief bevestigt nog iets interessants over de bergplaats van De Rechtvaardige Rechters. Net zoals in de eerste brief kondigt D.U.A. aan dat hij na het incasseren van zijn losgeld de plaats zal aanduiden en dat de bisschop het paneel daar zal vinden (in de eerste brief: "zou kunnen terugnemen") – de bewoordingen in beide brieven zijn bijna identiek. Het versterkt de indruk dat paneel van De Rechtvaardige Rechters zich op het moment dat hij de brieven schrijft, al in zijn bergplaats bevindt.

Sinds 8 september 2010 leggen we enkele maanden lang de afpersingsbrieven van D.U.A. onder de loep. Het volgende bericht verschijnt op 6 oktober 2010.